Γιατί η αποχή είναι πολιτικό έγκλημα

Της Αλεξάνδρας Παύλου

Πολλές φορές ακούω διάφορους να λένε «εγώ δε ψηφίζω, απέχω». Απέχω από τους κομματικούς, απέχω από τις θεωρίες συνωμοσίας, απέχω από τα ψεύτικα παιχνίδια, τις αυταπάτες για αλλαγή και την πλασματική πραγματικότητα. Απέχω γιατί δε με νοιάζει, αδιαφορώ, ή γιατί απλά δε θέλω να τους κάνω τη χάρη. Η συνέπεια όμως, δεν είναι το «απέχω», αλλά το «επιτρέπω». Επιτρέπω με το να μη ψηφίσω, να περνάνε νομοσχέδια που επηρεάζουν την κοινωνία την οποία ζω, τους φόρους που πληρώνω, τα έργα που γίνονται ή δε γίνονται στην πόλη ή τη χώρα μου. Επιτρέπω να περνάνε νομοσχέδια που καταπατούν τα εργασιακά μου δικαιώματα, την εκπαίδευση και την υγεία μου. Επιτρέπω τη διαφθορά, επιτρέπω να αποφασίζουν άλλοι για εμένα. Να κάνουν σωστές ή λάθος επιλογές για το μέλλον μου. Το δικό μου μέλλον. 

Με το να απέχω, δίνω δύναμη στους ισχυρούς και σβήνω τη φωνή ικανών που απλά δε συμβιβάζονται σε κομματικούς συνδυασμούς. Όταν δεν επιλέγω το κόμμα το οποίο με εκπροσωπεί, άμεσα ή έμμεσα, είναι σα να κόβω μία ακόμα φτερούγα της ευμάρειας του πολιτικού συστήματος. Κλείνω μία ακόμα πόρτα για θέσπιση της δημοκρατίας και πολιτική ισορροπία. Με την αποχή μου, επηρεάζω έναν ολόκληρο κοινωνικό κλοιό. 

Δεν απέχω. Δεν απέχω γιατί έχω φωνή. Δεν απέχω γιατί με νοιάζει το μέλλον της κοινωνίας μου. Με νοιάζει η φωνή της χώρας μου σε ευρωπαϊκό ή διεθνές επίπεδο. Ενδιαφέρομαι για τη θέσπιση και την ενίσχυση της δημόσιας παιδείας. Με τη ψήφο μου απαιτώ ένα καλύτερο εκπαιδευτικό σύστημα για εμένα ή τα παιδιά μου. Ζητώ πανεπιστήμια ίσων ευκαιριών και άριστων επαγγελματικών προοπτικών. Ψηφίζω για την υγεία μου. Για τον εκσυγχρονισμό των νοσοκομείων μου, για τις επερχόμενες ιατρικές μελέτες, για τα εργασιακά δικαιώματα των ιατρών και των νοσηλευτών, που εξυπηρετούν εμένα και τη δημόσια υγεία της χώρας μου, σε αυτές τις δυσμενείς εποχές που ζούμε. Ψηφίζω για τη γιαγιά και τον παππού μου, τους ανθρώπους αυτούς που δούλευαν μία ολόκληρη ζωή για την εξασφάλιση των γηρατειών τους. Ψηφίζω για εμένα. Για την διατήρηση των εργασιακών μου δικαιωμάτων και την αναζήτηση μιας καλύτερης ποιότητας ζωής.

 Δεν απέχω, γιατί η αποχή είναι έγκλημα. Ένα πολιτικό έγκλημα που αρνούμαι να διαπράξω. Αποφασίζω για εμένα και το μέλλον της κοινωνίας μου. Αποφασίζω να ψηφίσω στις επερχόμενες εκλογές.