Η αλήθεια ήταν πολλές φορές που αναρωτήθηκα βλέποντας φωτογραφίες ή βίντεο φίλων μου με δελφίνια να κολυμπάνε κοντά στη βάρκα τους το γιατί δεν εμπεναν στη θάλασσα για να βρεθούν με αυτά τα υπέροχα πλάσματα πρόσωπο με πρόσωπο. Και κάπως έτσι ένα Σαββάτο πρωί, επιστρέφοντας στη στεριά από την δεύτερη μέρα διεξαγωγής του ανοιξιάτικου αγώνα ελεύθερης κατάδυσης που διοργανώνει η σχολή Freedom Diving Center ο βαρκάρης μας Loizos Tappas σταματάει τη βάρκα μεσοπέλαγα ξαφνικά.. Στην ερώτηση μου “Γιατί;” Η απάντηση ήταν “Δεν βλέπεις τα δελφίνια δίπλα μας;” 10 μέτρα μακριά . Και σαν έτοιμος εγώ από καιρό δεν χρειάστηκα περισσότερα από 20 δευτερόλεπτα να βρεθώ αλαφιασμένος στη θάλασσα με τη κάμερα στο χέρι να κολυμπάω δειλά δειλά για να έρθω αντίκρι με αυτά τα υπέροχα πλάσματα. Και ήρθαν.. ένα κοπάδι με 8 δελφίνια να περνάνε από κάτω μας να μας βλέπουν,να βλέπουμε τις χαρακιές πάνω στα κορμιά τους και να αναρωτιέμαι σε ποια βάθη έχουν άραγε χαρακωθεί ; Δύο από εκείνα να ξεχωρίζουν και να μας κάνουν φιγούρες.. Τι άλλο να ζητήσω από τη θάλασσα; Ίσως να ήταν η ανταμοιβή της για τον καρχαρία που ήρθε να μας χαιρετίσει πέρσυ τον χειμώνα ανοικτά της Καρπασίας μαζί με τον Antonis Avouri αλλά δεν προλάβαμε να φωτογραφίσουμε αφού μας εμφανίστηκε ξαφνικά. Επόμενος στόχος; Οι φάλαινες της Ικαρίας και του
Αιγαίου. Stay tuned τα καλύτερα έπονται.