Οδοδείχτης ήθους «Τάσος Μητσόπουλος – Έμπνευση Ψυχής» – Το βιβλίο που ήρθε για να αφυπνίσει

Πηγή: philenews.com

Την ώρα που στο Δημοκρατικό Συναγερμό δεν λένε να κλείσουν οι πληγές που άφησε πίσω της η προεδρική αναμέτρηση του 2023, ένα νέο βιβλίο αφιερωμένο σε ένα πολιτικό του συγκεκριμένου χώρου, τον Τάσο Μητσόπουλο, μέσα από δικά του κείμενα και παρεμβάσεις- πάντα επίκαιρες- έρχεται να υπενθυμίσει την ανάγκη για επιστροφή σε αρχές και αξίες, που ούτε φθίρονται ούτε ξεθωριάζουν παρά μόνο μένουν φωτεινοί φάροι για όσους θέλουν και μπορούν να κρατήσουν σταθερά την πορεία προς την αποτελεσματικότητα που τόσο έχει ανάγκη σήμερα η κυπριακή κοινωνία.

«Τάσος Μητσόπουλος-Έμπνευση Ψυχής»- Είναι το νέο βιβλίο αφιέρωμα σε ένα πολιτικό που έφυγε πολύ νωρίς αλλά άφησε πίσω του παρακαταθήκες που δεν φθείρονται. Το βιβλίο ετοίμασε με πολλή αγάπη η οικογένεια του: Η σύζυγος του Κατερίνα, τα παιδιά του Χαρά και Άρης, η αδελφή του Ευαγγελία και συνέδραμε ο Επίσκοπος Καρπασίας Χριστοφόρος, ο οποίος σημειώνει στον πρόλογό του: «Θεωρώ ότι μόνο η επιγραφή και η παράθεση του ονόματός του είναι ικανή από μόνη της να αποδώσει το μεγαλείο και την ποιότητα της ψυχής του. (…) Η λέξη έμπνευση είναι σύνθετη από το εν και πνέω , που στην κυριολεξία σημαίνει πνέω- μεταδίδω μέσα στον άλλο από το δικό μου εσωτερικό-καρδιακό περιεχόμενο. Είναι περισσότερο μετάγγιση, παρά μετάδοση. Είναι άγγιγμα ψυχής, καρδιακής κοινωνίας, και όχι ψυχρής εγκεφαλικής λογικής επικοινωνίας. Είναι αλήθεια, αδιαπραγμάτευτη, πως ό,τι κανείς εκφράζει προς τα έξω ως αυθεντικό περιεχόμενο της προσωπικότητάς του, είναι εκείνο το οποίο βιώνει και κρύβει μέσα του. Θα έλεγα ότι ο λόγος, οι πράξεις, η συστολή και η διαστολή του εαυτού μας μέσα στον κόσμο και γενικά η παρουσία μας, είναι ο αδιάψευστος καθρέφτης του τι ακριβώς είμαστε, όσο και αν εμείς προσπαθούμε να φαινόμαστε».(…) Δεν έχουμε καμιά δικαιολογία τώρα να μην αγωνιζόμαστε όπως αγωνιζόταν εκείνος. Δεν μπορούμε να αφήσουμε το λαό της πατρίδας μας χωρίς ελπίδα και προοπτική. Δεν μπορούμε αντί την αρετή να προβάλλουμε τα πάθη μας και τις αρρωστημένες φιλοδοξίες μας. Γιατί ο Τάσος τα κατάφερε και ήταν ο πνευματικός και ολοκληρωμένος άνθρωπος; (…) Για να μην είναι ο λόγος μας υποκριτικός, όταν επαινούμε και διακηρύττουμε την πνευματική κατάσταση ενός ανδρός όπως ήταν ο Τάσος Μητσόπουλος, πρέπει να έχουμε και εμείς την ίδια διάθεση και θέληση να αγωνιστούμε, να προσπαθήσουμε να καλλιεργηθούμε πνευματικά και να τον μιμηθούμε. Διαφορετικά κινδυνεύουμε μα απαξιώνουμε και πάλιν κάθε θεσμό έναντι των ανθρώπων, που μας ακούνε να κάνουμε διαπιστώσεις και διακηρύξεις ορθές και στη συνέχεια να πορευόμαστε λανθασμένα. Το χειρότερο, στερώντας στον λαό μας την ελπίδα…»

Ο Τάσος Μητσόπουλος έφυγε νωρίς για την αιωνιότητα, αφήνοντας όπως πίσω του ουκ ολίγους οδοδείχτες. Το Νοέμβριο του 2008, ο Τάσος μιλούσε για την λιτότητα των πολιτικών. Την ανάγκη να δίνουν παραδείγματα σεμνότητας και σημείωνε μεταξύ άλλων: «Την περίοδο αυτή τα βλέμματα των απλών πολιτών στρέφονται αναπόφευκτα προς τους πολιτικούς οι οποίοι καλούνται με σοβαρότητα, αποφασιστικότητα και ευθύνη να αναχαιτίσουν τις αρνητικές συνέπειες της κρίσης, να θωρακίσουν οικονομίες από τις ασύμμετρες απειλές και να σχεδιάσουν με όραμα και τόλμη την έξοδο από την κρίση. Ταυτοχρόνως όμως, οι τα πρώτα φέροντες, βαρύνονται με μια ακόμη ευθύνη. Έχοντας πάντοτε την άποψη ότι «το της πόλεως ήθος ομοιούται τοις άρχουσι», τα δημόσια πρόσωπα καλούνται σήμερα να δώσουν αυτά πρώτα το καλό παράδειγμα. Είναι φαίνεται αποδεδειγμένο ότι η πάσης φύσεως εξουσία δηλητηριάζει το ήθος και την ποιότητα των δημοσίων ανδρών και γυναικών. Ενθαρρύνει την ανάπτυξη φαινομένων αλαζονείας και άμετρου πλουτισμού. Και δυστυχώς ο πλούτος και ιδιαιτέρως εκείνος ο οποίος αποκτάται κατά την άσκηση της αποστολής των πολιτικών, διαφθείρει επικίνδυνα τις συνειδήσεις». Ο Τάσος σε εκείνη την παρέμβασή του θύμιζε παραδείγματα λαμπρών πολιτικών οι οποίοι εισήλθαν στην πολιτική φτωχοί για να φύγουν από αυτήν φτωχότεροι. Όπως: Ο Χαρίλαος Τρικούπης, ο οποίος απεβίωσε πάμφτωχος σε ένα φτηνό ξενοδοχείο στις Κάννες της Γαλλίας. Ο Αριστείδης ο δίκαιος που κηδεύτηκε «δημοσία δαπάνη» αφού δεν είχε λεφτά ούτε καν για την κηδεία του ενώ οι αδελφές του σιτίζονταν από το συσσίτιο του Δήμου. Ο «δικός μας» Γλαύκος Κληρίδης που μπήκε στην πολιτική για να δώσει και όχι για να πάρει…»

Στο κεφάλαιο του βιβλίου για την ενότητα, ο Τάσος Μητσόπουλος επισημαίνει μεταξύ άλλων: « Οχυρωμένοι συνήθως, ο καθένας μας, πίσω από τις αυτονόητες αγωνιστικές του επιτυχίες και περγαμηνές αρκούμαστε στο επαναληπτικό αναμάσημα των ίδιων ακριβώς χιλιοειπωμένων συνθημάτων που με ελάχιστες φραστικές παραλλαγές, επιστρατεύουμε εύχρηστα και βολικά… (…) Κατεξοχήν ζητούμενο και από τους πολίτες και από τους πολιτικούς είναι η ενότητα. Μια ενότητα που δεν καταφέραμε να πετύχουμε ούτε στον επιθυμητό τουλάχιστον βαθμό ούτε πριν αλλά ούτε μετά το 1974.(…) Ούτε ασφαλώς ενότητα μπορεί να θεωρηθεί ο υπερβάλλων λαϊκιστικός ζήλος που διατυπώνει μόνο προβλήματα χωρίς να προτείνει εφικτές λύσεις. Γιατί ο καταγγελτικός λόγος είναι αναγκαίος και χρήσιμος για τη λειτουργία της δημοκρατίας, όταν όμως αρκείται σε αυτό χωρίς την πρόταξη συγκεκριμένης και ρεαλιστικής πρότασης διεξόδου τότε καθίσταται στείρος, άγονος και καταστροφικός».

Επικαλούμενος τον τρόπο που τότε πολιτευόταν ο Δημοκρατικός Συναγερμός, ο Τάσος Μητσόπουλος σημείωνε πως « ως παράταξη πιστεύαμε και πιστεύουμε ότι ο δημόσιος πολιτικός διάλογος διαφέρει από τον «καφενειακό». Επιλέξαμε συνειδητά να καταθέτουμε τεκμηριωμένες αναλύσεις και ολοκληρωμένες εναλλακτικές προτάσεις διαχείρισης του Κυπριακού πλείστες των οποίων αγνοήθηκαν (…) Η ενότητα λοιπόν που αποτελεί μόνιμα σχεδόν στον εθνικό μας βίο είδος εν ανεπαρκεία, δεν οικοδομείται προφανώς με συνθήματα και κορώνες. Προϋποθέτει διάθεση αυτοελέγχου, αυτοκριτικής και αυτοσυγκράτησης. Ετοιμότητα για έναν γνήσιο και επώδυνο πλην όμως καθαρτήριο προβληματισμό. Πρωτοβουλίες ουσίας και όχι επικοινωνίας…»

Στην ενότητα για το Κυπριακό, επιλέγηκε κείμενο του Τάσου Μητσόπουλου που γράφτηκε μετά από τη συνάντηση αντιπροσωπείας του ΔΗΣΥ με τον Ερντογάν, στην οποία μετείχε και ο ίδιος. Υπογραμμίζει μεταξύ άλλων: « (…) Είναι σταθερή μας πεποίθηση πως στη διεθνή σκηνή τίποτα δεν χαρίζεται. Μπορούμε να δημιουργήσουμε ένα καλύτερο αύριο για την πατρίδα μας, με συστηματικές προσπάθειες με προβολή της εικόνας μιας δραστήριας ευρωπαϊκής Κύπρου. Η συμμετοχή μας στην ΕΕ είναι το στρατηγικό μας πλεονέκτημα. Πρέπει και μπορούμε να το αξιοποιήσουμε με καλά επεξεργασμένες πρωτοβουλίες , ευρωπαϊκής προοπτικής. Το δικό μας κεντρικό μήνυμα είναι μήνυμα ενότητας, κοινής δράσης, κοινών προσπαθειών. Αυτό ζητούν από εμάς οι πολίτες, και εμείς θα κάνουμε ότι είναι δυνατόν προς αυτή την κατεύθυνση. Μπορούμε να δουλέψουμε όλοι μαζί, μπορούμε να ωθήσουμε τα συμφέροντα της Κύπρου. Μαζί να αποτρέψουμε την ορατή πια προοπτική της διχοτόμησης και της εδαφικής συρρίκνωσης της πατρίδας μας».

Σε μια εποχή και συγκυρία σκληρά δοκιμαζόμενη η υπόμνηση αρχών και αξιών είναι μεγάλης σημασίας στον κόσμο της εικόνας, των εντυπώσεων, του εφήμερου που εύκολα επιβάλλεται με την σύγχρονη τεχνολογία, την απουσία διαλόγου ουσίας. Κι αυτό το βιβλίο έχει να προσφέρει. Ήρθε για να αφυπνίσει και να εμπνεύσει στο βαθμό που είναι δυνατόν έστω και τους λίγους που μπορούν να σκύψουν και να αγωνιστούν όχι για το «εγώ» που σήμερα κυριαρχεί αλλά για το «εμείς» και τη μοιρασμένη πατρίδα.