Η Αντιδήμαρχος Αραδίππου Ευανθία Σάββα σε μια συνέντευξη για όλα και με…καρδιά!

Μια εφ’ όλης της ύλης και βαθιά ανθρώπινη συνέντευξη παραχώρησε στο SkalaTimes η Αντιδήμαρχος Αραδίππου, Ευανθία Σάββα.
Με ειλικρίνεια και απλότητα μίλησε για τον ρόλο που έχει αναλάβει τον τελευταίο ενάμιση χρόνο, για τις ευκαιρίες αλλά και τις προκλήσεις που αντιμετωπίζει ο Δήμος Αραδίππου, τα έργα που ολοκληρώθηκαν και εκείνα που βρίσκονται ήδη σε εξέλιξη. Δεν δίστασε να αναφερθεί και στα λάθη της μεταρρύθμισης της Τοπικής Αυτοδιοίκησης, τονίζοντας πως χρειάζονται άμεσες διορθώσεις.

Παράλληλα, στάθηκε στις προτεραιότητες που έχει θέσει ως Αντιδήμαρχος, δίνοντας ιδιαίτερη έμφαση στην κοινωνική πολιτική, την οποία θεωρεί «ζήτημα ψυχής και ουσίας».
Ωστόσο, πέρα από τον θεσμικό της ρόλο, η Ευανθία Σάββα άνοιξε την καρδιά της και μίλησε για ένα πολύ προσωπικό κεφάλαιο της ζωής της -την εμπειρία της με τον καρκίνο του μαστού. Με θάρρος και ευαισθησία, μοιράστηκε όσα βίωσε, όσα έμαθε, και το πώς αυτή η δοκιμασία την έκανε να δει τη ζωή με άλλο βλέμμα. Μέσα από τη δική της ιστορία, στέλνει τα δικά της μηνύματα.
Σε μια συνέντευξη απλή, αληθινή και ουσιαστική, η Αντιδήμαρχος Αραδίππου παραμένει πιστή στις αξίες που τη συνοδεύουν σε κάθε στάδιο της πορείας της – είτε ως Δημοτική Σύμβουλος είτε ως Βουλευτής, είτε τώρα ως Αντιδήμαρχος: ευθύτητα, διαφάνεια και προσήλωση στο κοινό καλό.

Της Γιώτας Δημητρίου

Κυρία Αντιδήμαρχε, βρισκόμαστε εδώ, στο γραφείο σας, στον Δήμο Αραδίππου, ενάμιση χρόνο μετά τις εκλογές. Για σας είναι, βέβαια, ένα γνώριμο περιβάλλον ο Δήμος Αραδίππου, αφού, πέρα από βουλευτής, υπήρξατε για πολλά χρόνια δημοτική σύμβουλος. Τώρα, επιστρέφοντας στον Δήμο ως Αντιδήμαρχος, ποιες διαφορές βλέπετε;
Καταρχάς να σε ευχαριστήσω για αυτή την ευκαιρία που μου δίνεις. Θα πω μια πρόταση και θα την αναλύσω: εδώ επέστρεψα στο σπίτι μου. Όπως έχεις πει, ήμουν για δύο θητείες δημοτική σύμβουλος και πρόεδρος της Επιτροπής Ευημερίας του Δήμου, οπότε για μένα η τοπική αυτοδιοίκηση είναι ο χώρος που με «χωράει» σαν άνθρωπο. Πρέπει να ομολογήσω ότι στη Βουλή ένιωθα ξένο σώμα – πώς να το κάνουμε δηλαδή; Πρέπει να είμαστε ειλικρινείς. Ήταν πολλές οι φορές που αναρωτιόμουν: «Εγώ τι κάνω εδώ;» Δεν ήταν ο δικός μου χώρος – είναι για άλλους. Επιστρέφοντας λοιπόν και διεκδικώντας τη θέση της Αντιδημάρχου, με την εκλογή μου ένιωσα σαν να επέστρεφα στις ρίζες μου, στο σπίτι μου, σε ένα οικείο περιβάλλον.
Και μην ξεχνάμε ότι η τοπική αυτοδιοίκηση είναι η εξουσία που βρίσκεται πολύ κοντά στους δημότες – τους βλέπουμε, τους ακούμε ανά πάσα στιγμή. Η διαφορά είναι πως στη Βουλή το επίπεδο είναι διαφορετικό· όχι ανώτερο ή κατώτερο, απλώς πιο απρόσωπο. Εκεί εξετάζεις νομοθεσίες που αφορούν, όσο γίνεται, την πλειοψηφία του κόσμου. Όμως πολλές φορές βλέπουμε πως υπάρχουν νόμοι που στην πράξη δεν υλοποιούνται.

Αυτό που αντιλαμβάνομαι από τα λεγόμενά σας είναι ότι στην τοπική αυτοδιοίκηση εργάζεσαι για ανθρώπους — γνωρίζεις ότι μια απόφαση θα επηρεάσει συγκεκριμένους συνδημότες σου. Είναι, θα λέγαμε, πιο προσωπική υπόθεση…
Ακριβώς. Όταν τελείωσαν οι εκλογές και εκλέχθηκε το νέο Δημοτικό Συμβούλιο Αραδίππου, αν και ανήκω στο ΑΚΕΛ –και αυτό το γνωρίζει όλος ο κόσμος– είχα την τιμή, τη χαρά και την ευγνωμοσύνη να με ψηφίσει κόσμος και πέραν της Αριστεράς.

Πιστεύω πως αυτό συμβαίνει γενικότερα στην τοπική αυτοδιοίκηση: ο κόσμος βλέπει πρόσωπα.
Ναι, γι’ αυτό ακριβώς. Μόλις τελειώσουν οι εκλογές, θεωρώ πως επιβάλλεται να αφήσουμε όλοι τα στενά κομματικά στεγανά. Αυτό δεν σημαίνει ότι αποποιείσαι το κόμμα ή τις αρχές που πρεσβεύεις, αλλά εδώ εργαζόμαστε σαν ένα σώμα, με κοινό στόχο να πάει ο Δήμος μπροστά. Μέχρι στιγμής, πρέπει να πω ότι εργαζόμαστε στη βάση αυτής της λογικής.
Ως Αντιδήμαρχος, οφείλω να σου πω ότι έχω απογοητευτεί κάπως από τη νομοθεσία. Όταν κατεβαίνεις στις εκλογές, θεωρείς ότι η θέση του Αντιδημάρχου είναι ένα σκαλί πιο κάτω από αυτή του Δημάρχου. Όμως, όλοι οι Αντιδήμαρχοι διαπιστώσαμε –και το λέω με λύπη– πως δημιουργήθηκε η εντύπωση, ακόμα και από δηλώσεις του Προέδρου της Δημοκρατίας και του Υπουργού Εσωτερικών, ότι οι Αντιδήμαρχοι «δεν έχουν να κάνουν τίποτα και πληρώνονται χωρίς να προσφέρουν».
Η νομοθεσία όμως λέει ότι οι Αντιδήμαρχοι συνεπικουρούν τον Δήμαρχο. Τι σημαίνει αυτό; Ότι προεδρεύουν στο Δημοτικό Διαμέρισμα στο οποίο έχουν εκλεγεί και εκεί συζητούνται τα έργα κάθε διαμερίσματος. Τονίζω αυτό το σημείο, γιατί σε όλους τους Δήμους –όπως και στον δικό μας– υπάρχουν διάφορες επιτροπές (Επιτροπή Ευημερίας, Πολιτισμού, Οδικών Θεμάτων κ.ά.). Αν, για παράδειγμα, η Επιτροπή Οδικών Θεμάτων συζητά ζητήματα δρόμων, αυτά πρέπει να μεταφέρονται στην επιτροπή του διαμερίσματος, ώστε ό,τι αφορά έργα να συζητείται εκεί. Πολλές φορές όμως μπερδεύονται οι ρόλοι και δεν υπάρχει ξεκάθαρος διαχωρισμός.
Κάποιος θα πει: «Θα καταργήσουμε τις επιτροπές;» Όχι, απλώς η νομοθεσία έχει προβλήματα…

Αυτά είναι ζητήματα που τα έχουμε δει να συζητούνται και δημόσια και από άλλους Αντιδημάρχους. Τι γίνεται για να λυθούν;
Η κυβέρνηση, αντιλαμβανόμενη την κατάσταση και την αντίδραση των Αντιδημάρχων –οι οποίοι προχώρησαν και στη δημιουργία σωματείου– πέρασε το καλοκαίρι μια τροπολογία, δίνοντάς μας κάποιες πρόσθετες αρμοδιότητες: τον έλεγχο της καθαριότητας, των δρόμων, τη συμβολή στην κοινωνική πολιτική, τη συμμετοχή σε όλες τις επιτροπές του Δήμου όπου συζητούνται θέματα του οικείου διαμερίσματος και, επιπλέον, δικαίωμα ψήφου. Αυτό «γλύκανε» κάπως το χάπι, αλλά σίγουρα χρειάζεται περαιτέρω αλλαγή. Οι εκτελεστικές εξουσίες ανήκουν, φυσικά, στον εκάστοτε Δήμαρχο.

Είναι σαφές και αποδεκτό από όλους τους Αντιδημάρχους ότι υπάρχει πρόβλημα. Δεν θέλω να επεκταθούμε περισσότερο σε αυτό, θα ήθελα όμως να μου πείτε, επιστρέφοντας πίσω στον Δήμο Αραδίππου ως Αντιδήμαρχος και μετά τη δεκαετή σας θητεία ως δημοτική σύμβουλος, ποιες είναι οι βασικές διαφορές που παρατηρείτε και ποιες οι προτεραιότητές σας για αυτή τη θητεία.
Το πρώτο είναι η προσπάθεια όλων μας –Δημάρχου και Αντιδημάρχων– να δουλέψουμε ενωμένοι. Η διαφορά τώρα είναι πως έχουμε συναδέλφους Αντιδημάρχους από τους Τρούλλους και τα Κελιά, καθώς και δημοτικούς συμβούλους από τις ίδιες περιοχές. Αντιλαμβάνεσαι πως φύγαμε από την εποχή που το Δημοτικό Συμβούλιο αποτελούνταν αποκλειστικά από «Αραδιππιώτες», τους εντός των τειχών. Τώρα προσπαθούμε να εντάξουμε και τους Τρούλλους, τα Κελιά, τις περιοχές Βλάχου και Κρασά και όλους τους δημότες του ενιαίου πλέον Δήμου Αραδίππου στον όρο «Αραδιππιώτης».
Έτσι, τελείωσε η εποχή του «εντός των τειχών» γύρω από τον Απόστολο Λουκά. Σήμερα είμαστε ένας μεγάλος Δήμος. Για να καταλάβετε, μόνο το δημοτικό διαμέρισμα Αραδίππου αριθμεί 25 χιλιάδες κατοίκους. Μαζί με τους Τρούλλους και τα Κελιά, που αγκαλιάσαμε με θέρμη, συγκροτούμε τον νέο Δήμο Αραδίππου. Οι Αντιδήμαρχοι των τριών διαμερισμάτων προσπαθούμε –και πιστεύω το έχουμε καταφέρει– να λειτουργούμε ως ένα σώμα. Προβλήματα πάντα θα υπάρχουν, αλλά είμαστε εδώ για να τα επιλύουμε.

Ποια ζητήματα έχεις θέσει στην ατζέντα σου ως προτεραιότητα;
Όπως ξέρεις, αγαπητή μου Γιώτα, από την αρχή της εμπλοκής μου στην πολιτική ασχολήθηκα με κοινωνικά θέματα και συνεχίζω…

Για μένα, Ευανθία Σάββα σημαίνει κοινωνικά ζητήματα αλλά και περιβαλλοντικά.
Αν το δεις, και τα περιβαλλοντικά είναι κοινωνικά, συνεπώς συνεχίζω στην πορεία που χάραξα και που μου αρέσει και θέλω να προσφέρω, που είναι η κοινωνική πολιτική. Όταν λέμε κοινωνική πολιτική, δεν εννοούμε μόνο το να φροντίζεις τους ευάλωτους – χρειάζονται κι αυτά – αλλά για μένα κοινωνική πολιτική είναι δομές. Να υπάρχουν κοινωνικές δομές στον Δήμο Αραδίππου που – με ειλικρίνεια πάλι θα το πω – υστερούμε. Έχω ετοιμάσει πρόταση για ένα Κέντρο Ημέρας Ενηλίκων. Έχω διαπιστώσει ότι πολλοί ενήλικες – επειδή ξέρουμε ότι τα παιδιά πολλές φορές εργάζονται σε άλλη χώρα ή άλλη πόλη – οι συνταξιούχοι μας πολλές φορές ζουν σε μια μοναξιά.
Όταν επισκέφτηκα ένα ζευγάρι ηλικιωμένων πέρσι και τους βρήκα μέσα στο κρεβάτι επειδή δεν μπορούσαν να ανάψουν τη θέρμανση λόγω του ότι οι συντάξεις τους δεν μπορούσαν να ανταπεξέλθουν – και νομίζω δεν είναι ένα μεμονωμένο περιστατικό – όλοι ζούμε τη φτώχεια που υπάρχει, με την ενεργειακή φτώχεια, με τους χαμηλούς μισθούς, τις χαμηλές συντάξεις, την ακρίβεια κτλ. Συνεπώς, ένα Κέντρο Ημέρας στο οποίο θα μπορούν οι συνταξιούχοι μας να βρίσκονται και να κοινωνικοποιούνται, να κάνουν διάφορες κατασκευές, να τους παίρνουμε μια εκδρομή, ακόμη κι ένα τάβλι να παίξουν, να κοινωνικοποιηθούν.
Έρχονται μέρες του καλοκαιριού οι οποίες είναι ζεστές – θα μπορούν στο χώρο με κλιματιστικό να δροσιστούν κτλ. Και φέτος που ήταν κρύο, ανάψαμε τη θέρμανση σε ένα χώρο του Δήμου, νομίζω δεν είχε τα αναμενόμενα αποτελέσματα, αλλά όταν το μάθει ο κόσμος… Ένα Κέντρο Ημέρας Ηλικιωμένων χρειάζεται.
Επίσης, παλιά όταν ήμουν πρόεδρος στην Επιτροπή Ευημερίας είχαν βγει άδειες οικοδομής για ένα μεγαλόπνοο έργο, εκεί που είναι το Κέντρο Κοσμύρια. Το έργο αυτό θα ήταν ένα Κέντρο Ενηλίκων, ίσως και Ημερήσιας Φροντίδας. Μετά ναυάγησε επειδή έληξαν οι άδειες και τώρα είναι στα πλάνα μας και το συζητήσαμε και με τον Δήμαρχο και έχουμε μια επιτροπή η οποία θα συνέλθει για να συζητήσουμε τι θέλουμε με βάση τις σημερινές ανάγκες.
Πρέπει να σας πω ότι ήρθαν και μας είδαν πολλοί σύνδεσμοι και πήγαμε κι εμείς και είδαμε συνδέσμους που ασχολούνται με παιδιά ΑμεΑ. Εμείς είμαστε υπέρ της συμπερίληψης και της ενσωμάτωσης των ατόμων με αναπηρία στον Δήμο μας. Λειτουργούν κάποια σπίτια στην κοινότητα με βάση το πρόγραμμα της κυβέρνησης. Εμείς θα θέλαμε να κάνουμε περαιτέρω σπίτια για να τα ενσωματώσουμε αυτά τα παιδιά και να δώσουμε και μια ανάσα στους γονείς οι οποίοι χρειάζονται κι εκείνοι να ξεκουραστούν, δηλαδή θα θέλαμε να έχουμε ένα χώρο ο οποίος να φιλοξενεί αυτά τα παιδιά και να δίνεται η ευκαιρία στους γονείς τους να πάνε ένα διήμερο, να ξεκουραστούν.
Κι ακόμα, κάτι που το ακούω από το 2006, που ήμουν δημοτική σύμβουλος: “πού θα πάει το παιδί μου όταν φύγω εγώ από αυτή τη ζωή”. Στη Λάρνακα υπάρχουν αρκετές δομές, όμως χρειάζονται κι άλλες. Δεν είναι ικανοποιητικές για να καλύψουν όλες τις ανάγκες. Και να μην ξεχνάμε πως τα άτομα με αναπηρία χρειάζονται εξειδίκευση – δεν μπορείς τα άτομα με αυτισμό να τα έχεις στον ίδιο χώρο με άτομα που αντιμετωπίζουν άλλες ιδιαιτερότητες, χρειάζεται εξειδίκευση.
Η τοπική αυτοδιοίκηση θεωρώ πως μπορεί να προσφέρει σε αυτό τον τομέα, βέβαια σε συνεννόηση με το κράτος, διότι – θα το ξαναπώ – που σκαλώνουμε; Στα λεφτά! Συνεπώς, πρέπει να γίνει ένας σωστός προγραμματισμός. Αν υπάρχουν κονδύλια της Ε.Ε., πρέπει η Κύπρος και οι τοπικές αρχές να τα αντλήσουν, έτσι ώστε να μπορέσουμε να δημιουργήσουμε αυτές τις δομές.

Άρα στις προτεραιότητές σου είναι η κοινωνική πολιτική, κάτι που σε χαρακτηρίζει ως άνθρωπο. Σε αυτό τον ενάμιση χρόνο θητείας σου, πώς βλέπεις τα έργα που έχουν γίνει ή έχουν μπει σε μια τροχιά για να γίνουν στον Δήμο;
Πρέπει να σας πω ότι έργα γίνονται πάρα πολλά στον Δήμο, έχει μια έντονη δραστηριότητα ο Δήμος Αραδίππου τόσο σε έργα όσο και σε εκδηλώσεις πολιτισμού και κοινωνικές δράσεις κτλ. Εκεί που υστερούμε είναι η κοινωνική πολιτική, δηλαδή δομές κοινωνικής προστασίας. Αν έρθεις στην Αραδίππου, θα δεις ότι ο πολιτισμός μας είναι πολύ ψηλά. Μια τοπική αρχή πρέπει να εργάζεται σε ευρύ φάσμα – και στον πολιτισμό να προσφέρει στους δημότες του και στην κοινωνική πολιτική και στο περιβάλλον.
Και μιας και λέμε περιβάλλον, πρέπει να σας πω ότι έχουμε την περιοχή Κοσιής – ένα αγκάθι! Έχουμε στείλει επιστολή και ευτυχώς μαζί με εμάς συμπαρατάσσονται και ο ΕΟΑΛ και οι Δήμοι Λάρνακας, Αθηένου και Δρομολαξιάς, διότι επηρεάζει όλη την περιοχή με ένα νέο εργοστάσιο πυρόλυσης το οποίο θα έρθει. Προχτές είχαμε έκτακτη σύσκεψη του Δημοτικού Συμβουλίου και ομόφωνα πήραμε τις αποφάσεις μας ότι ο Δήμος Αραδίππου θα αντισταθεί στη χωροθέτηση του συγκεκριμένου εργοστασίου στην περιοχή.
Από τη στιγμή που έχουμε αποστείλει την επιστολή για αποχαρακτηρισμό της ζώνης κι ακόμα δεν έχουμε πάρει καμία απάντηση (στο Υπουργείο Εσωτερικών) – μια επιστολή η οποία υπογράφεται από όλους τους Δημάρχους που ανέφερα προηγουμένως – είναι απαράδεκτο να μην απαντάται αυτή η επιστολή με ένα “ναι” ή “όχι”, με την ανάλογη εξήγηση.

Να πω κάτι εδώ· είναι πολύ ευχάριστο ότι η απόφαση του Δήμου Αραδίππου είναι ομόφωνη, διότι θα θυμάσαι πολύ καλά, Ευανθία, όταν ήσουν δημοτική σύμβουλος, υπήρχαν αποφάσεις που αφορούσαν τη δημόσια υγεία και ασφάλεια, περιβαλλοντικά ζητήματα, στα οποία εσύ ήσουν στο πλευρό των πολιτών. Όμως τότε υπήρχαν και άτομα του δημοτικού συμβουλίου που είχαν διαφορετικές θέσεις — κι εγώ, ως πρόεδρος του Περιβαλλοντικού Κινήματος Λάρνακας τότε, είχαμε διοοργανώσει και κάποιες διαδηλώσεις. Οπότε να το πούμε: είναι θετικό που η απόφαση του νυν δημοτικού συμβουλίου είναι ομόφωνη.
Ναι, όντως. Μαζί δίναμε τότε τις μάχες, αγαπητή μου Γιώτα, το 2014 και 2015. Ευτυχώς δεν λειτούργησαν τα εργοστάσια. Μπορεί να έκαναν τότε τις εγκαταστάσεις (Halliburton, εταιρεία χρυσού), αλλά δεν λειτούργησαν…

Κι αυτό είναι ένα μήνυμα ότι όταν ο κόσμος διαμαρτύρεται και βγαίνει στους δρόμους, μπορούν να γίνουν αλλαγές — όταν φυσικά υπάρχουν και σύμμαχοι, δημοτικοί σύμβουλοι κ.ά. Πάμε όμως στο σήμερα. Υπάρχει αυτή η ομόφωνη απόφαση του Δημοτικού Συμβουλίου. Αναμένεται ακόμη η απάντηση από το Υπουργείο Εσωτερικών;
Επειδή έχουμε ακούσει και για τα ασφαλτικά, ότι θα έρθουν και κάποια στην περιοχή, εμείς θα δράσουμε πολύ δυναμικά. Ήδη ξεκίνησε η νέα Τεχνική Σχολή και χτίζεται στην περιοχή, ο Δήμος προγραμματίζει ένα τεράστιο πάρκο που θα είναι στολίδι της περιοχής και θα γίνει σε δύο φάσεις — και δεν γίνεται, από τη μία, να προχωρούν τέτοιες αναπτύξεις και από την άλλη να επιβαρύνουμε το περιβάλλον και την υγεία των δημοτών. Αυτά τα πράγματα είναι απαράδεκτα! Ήδη υπάρχει η Κοσιή εκεί, κι έχουμε και τους αποθηκευμένους στύλους της ΑΗΚ που επιβαρύνουν επίσης την κατάσταση. Πρέπει να σας πω ότι προχθές, στη συνεδρία, είδαμε ότι δεν έγινε Στρατηγική Μελέτη Περιβαλλοντικών Επιπτώσεων· έχει γίνει μόνο ΜΕΕΔ. Και το Πανεπιστήμιο Κύπρου —και κατέχουμε τα πρακτικά— εισηγείται ότι έπρεπε να γίνει στρατηγική μελέτη.
Συνεπώς έχουμε πολλά να πολεμήσουμε, αλλά το κυριότερο είναι η ασφάλεια και η υγεία των δημοτών μας. Ελπίζουμε πως, αν καταλήξουμε στο τέλος της ημέρας σε δυναμικά μέτρα, να έχουμε μαζί μας όχι μόνο τους δημότες της Αραδίππου, αλλά και της Λάρνακας, της Αθηένου και της Δρομολαξιάς.

Ανέφερες τη λέξη “υγεία”. Να πούμε ότι, βεβαίως, οι περιβαλλοντικές επιπτώσεις έχουν αντίκτυπο και στην υγεία των ανθρώπων, όχι μόνο στο περιβάλλον. Πρόσφατα είχατε μια πορεία στην Αραδίππου για ενημέρωση σχετικά με τον καρκίνο του μαστού. Γνωρίζω ότι για σένα είναι ένα ιδιαίτερο θέμα – έχεις μιλήσει δημόσια γι’ αυτό στο Madame Figaro. Καταρχάς, πώς πήγε η πορεία στην Αραδίππου;
Για πρώτη φορά πήγε εξαιρετικά. Μιλώ δημόσια και θέλω να μιλώ δημόσια, γιατί μέσα από τη δική μου εμπειρία θέλω να βοηθήσω τις γυναίκες με την πρόληψη. Ο καρκίνος του μαστού, όταν διαγνωστεί έγκαιρα, είναι ιάσιμος.
Εγώ, δυστυχώς, έχω διαγνωστεί με μεταστατικό καρκίνο του μαστού, ο οποίος, μέχρι στιγμής, δεν είναι ιάσιμος· δηλαδή θα με συντροφεύει για το υπόλοιπο της ζωής μου. Όμως αυτό δεν με καταβάλλει — με έκανε καλύτερο άνθρωπο.
Έχω βάλει σκοπό στη ζωή μου να μιλώ για τον καρκίνο ανοιχτά· να μιλούμε όλοι ανοιχτά, γιατί πέρασαν οι εποχές που άκουγες “καρκίνο” και νόμιζες ότι είσαι ετοιμοθάνατος. Η επιστήμη έχει προχωρήσει πάρα πολύ, υπάρχουν θεραπείες, υπάρχουν όπλα ενάντια στον καρκίνο του μαστού — και όχι μόνο.
Μέσα από τη δική μου εμπειρία θέλω να δίνω κουράγιο, να δίνω δύναμη. Ο καρκίνος δεν είναι ανίκητος πλέον, ούτε “κακιά αρρώστια”, ούτε “εξω απο ‘δω”. Δεν πρέπει να φοβόμαστε να πούμε τη λέξη. Όταν διαγνωστείς, πρέπει να ανακαλύψεις το σθένος που έχεις μέσα σου. Εγώ έχω ανακαλύψει ένα τεράστιο σθένος για να αντιμετωπίσω αυτή την κατάσταση.

Σε ποια φάση της ζωής σου, επαγγελματικά, ήσουν όταν έγινε η διάγνωση;
Διαγνώστηκα τον Μάιο του 2023. Ήμουν μια χαρά — είχα τελειώσει με τις εκλογές, ήμουν και είμαι επικεφαλής του Τομέα Κοινωνικής Πολιτικής του ΑΚΕΛ, έκανα κάτι που πάντα μου άρεσε, είχα χρόνο να πηγαίνω στους περιπάτους μου, να συναντώ φίλες, να κάνω πράγματα για την Ευανθία. Ήμουν σε μια πολύ καλή φάση της ζωής μου.
Όταν ήρθε η διάγνωση, η ζωή μου πέρασε από μπροστά μου σαν κινηματογραφική ταινία. Δεν είναι εύκολο να σου πουν ότι έχεις καρκίνο του μαστού, και μάλιστα με μετάσταση. Όμως, ενώ στο πρώτο σοκ είπα “μα αυτό ήταν;”, την επόμενη μέρα ανασύνταξα τις δυνάμεις μου και είπα: “Κουμάντο στη ζωή μου εγώ θα κάνω”.
Έχω πράγματα να δώσω, έχω πράγματα να κάνω, δεν θα τα βάλω κάτω. Δεν είμαι μόνη — υπάρχει πολύς κόσμος που υποφέρει. Παρατηρούσα στο Ογκολογικό της Τράπεζας Κύπρου τους ανθρώπους γύρω μου, μιλούσαμε, γνωριζόμασταν. Ο άντρας μου με φωνάζει “μουκτάρη του Ογκολογικού” (γέλια), γιατί όπου πηγαίνω είμαι χαρούμενη.
Εκεί γνώρισα και μια συγχωριανή μου, η οποία μου είπε κάτι που κράτησα σαν μότο. Είχε μετάσταση στον εγκέφαλο και μου είπε: “Εγώ είπα ‘ευχαριστώ, Θεέ μου, που με θυμήθηκες’.” Συγκλονίστηκα.

Τι εννοούσε;
Εννοούσε ότι ευχαριστούσε τον Θεό που της έδωσε μια δοκιμασία για να γίνει καλύτερος άνθρωπος, πιο κοντά στον Χριστό, πιο κοντά στον Θεό. Κι εγώ ήρθα πιο κοντά. Έχω τους Αγίους μου, που μου δείχνουν, που είναι ανάμεσά μας, που μου έδωσαν σημάδια. Κι έγινα κι εγώ καλύτερος άνθρωπος. Ώρα-ώρα κι εγώ λέω “ευχαριστώ σε, Θεέ μου”.
Πρέπει να ζούμε την κάθε μας μέρα, να είμαστε ευγνώμονες που ξυπνάμε. Θέλω να σου πω κάτι: έφευγα από το Αντικαρκινικό, όπου έκανα αναλύσεις για να είμαι έτοιμη για τη θεραπεία, και όπως περπατούσα στο πεζοδρόμιο, πρόσεξα τα ασημένια αποτυπώματα που άφηνε ένας σαλιγκάρι — λαμποκοπούσαν στο φως. Στάθηκα και είπα “κοίτα, ένας γυμνοσάλιαγκας κάνει αυτό το όμορφο πάνω στο πεζοδρόμιο…”

Παρατηρείς το θαύμα της δημιουργίας, τη φύση — και νομίζω πως αυτό είναι ένα “δώρο” που δίνει το Ογκολογικό. Όσοι άνθρωποι βρεθούν εκεί, είναι σαν να περνούν ένα πανεπιστήμιο και μετά αλλάζουν. Είτε πάνε για τους ίδιους είτε για έναν δικό τους άνθρωπο. Γιατί κι εγώ, το 2023, έμπαινα κι έβγαινα στο Ογκολογικό για τη μητέρα μου, και θεωρώ πως ήταν πραγματικά ένα “πανεπιστήμιο”. Βλέπεις τον κόσμο, ανταλλάσσεις κουβέντες, καταλαβαίνεις ποια είναι η πραγματική ουσία της ζωής… Άρα, Ευανθία, για σένα αυτή η “περιπέτεια” λειτούργησε θετικά. Στέλνεις το μήνυμά σου στις γυναίκες που σήμερα περνούν καρκίνο — να είναι δυνατές, να σταθούν στα πόδια τους, αφού πλέον η επιστήμη έχει προχωρήσει.
Ναι, γι’ αυτό κάναμε φέτος την πορεία μας στην Αραδίππου, με τις ροζ πεταλούδες. Την πεταλούδα την επιλέξαμε για την ελπίδα, την ανανέωση, τη μεταμόρφωση. Θέλουμε και ευελπιστούμε —και συμφωνεί και ο Δήμαρχος και το Δημοτικό Συμβούλιο— κάθε τελευταία Κυριακή του Οκτωβρίου, μήνα ευαισθητοποίησης για τον καρκίνο του μαστού, να πραγματοποιούμε αυτή την πορεία: την Πορεία των Ροζ Πεταλούδων.
Φέτος είδαμε κάποιες αδυναμίες και θέλουμε του χρόνου να την αναβαθμίσουμε. Περπατήσαμε όλοι μαζί για έναν κοινό σκοπό, και όταν καταλήξαμε στην πλατεία, τα πρόσωπα του κόσμου ήταν γεμάτα χαρά. Είχαμε ετοιμάσει εκατό φανέλες — και δεν έφτασαν! Αυτό μας χαροποίησε. Του χρόνου θα είμαστε ακόμη πιο οργανωμένοι. Σας καλώ από τώρα: τελευταία Κυριακή του Οκτώβρη, η Πορεία με τις Ροζ Πεταλούδες στην Αραδίππου.

Θα ήθελα να κλείσουμε με ένα μήνυμά σου, ως Αντιδήμαρχος Αραδίππου.
Το μήνυμα είναι ότι η τοπική αρχή πρέπει να βάζει προτεραιότητες και να ιεραρχεί τα έργα που θα έχουν όφελος για τους δημότες. Πρέπει να έχει κατά νου ότι οποιαδήποτε έργα πρέπει να υπηρετούν το καλώς νοούμενο συμφέρον των δημοτών και να περιλαμβάνουν την προστασία της υγείας και της ποιότητας ζωής.
Μέσα σε αυτό το πλαίσιο θέλουμε να εργαστούμε αυτή την πενταετία. Σίγουρα κάποια έργα θα τα τροχιοδρομήσουμε για να τα υλοποιήσουν οι επόμενοι — δεν μπορούν όλα να γίνουν μέσα σε μία θητεία. Όμως θέλουμε να βάλουμε βάσεις για έργα που θα ωφελήσουν τους δημότες μας, προς την κατεύθυνση της κοινωνικής πολιτικής, της αναβάθμισης του πολιτισμού και της προστασίας του περιβάλλοντος.
Ήδη δεντροφυτεύουμε την Αραδίππου για να την κάνουμε πιο πράσινη, κάνουμε εκστρατείες καθαριότητας, και η κοινωνική μας πολιτική αναβαθμίζεται. Έχουμε κάποια ζητήματα με την καθαριότητα που πρέπει να δούμε, όπως και με τα πάρκα μας.
Θέλω να στείλω ένα αισιόδοξο μήνυμα προς όλους τους δημότες της Αραδίππου: το Δημοτικό Συμβούλιο είναι ομόφωνο και προσπαθεί για το καλώς νοούμενο συμφέρον όλων. Καλώ επίσης τους δημότες να στέλνουν παράπονα, εισηγήσεις και παρατηρήσεις — είναι καλοδεχούμενα και θα λαμβάνονται πολύ σοβαρά υπόψη.

Αντιδήμαρχε, σε ευχαριστούμε και καλή συνέχεια στο έργο σας.
Ευχαριστώ πάρα πολύ το SkalaTimes κι εσένα προσωπικά, αγαπητή μου Γιώτα, για την ευκαιρία που μου δίνεις. Όποτε χρειαστεί, είμαι στη διάθεσή σας.

**Κεντρική φωτο: Madame Figaro