Έφυγε ξαφνικά ο Πάμπος-Το αντίο των Motoriders

Με μια βαριά σιωπή στις καρδιές μας. Κανείς μας δεν μπορεί να το πιστέψει ακόμα. Ο Πάμπος έφυγε ξαφνικά, όπως ζούσε: δυνατά, απρόβλεπτα, ελεύθερα. Μας άφησε όλους παγωμένους, με μια απορία στα χείλη και μια πληγή στην ψυχή.

Ο Πάμπος δεν ήταν απλώς ένας φίλος. Ήταν άνθρωπος με Άλφα κεφαλαίο. Ειλικρινής, αυθεντικός, δοτικός Από αυτούς που δεν χρειάζεται να πουν πολλά — η παρουσία τους μιλούσε από μόνη της. Είχε πάντα έναν καλό λόγο, ένα χαμόγελο, μια κουβέντα παρηγοριάς ή ένα αστείο πολλές φορές χοντρό, αλλά την κατάλληλη στιγμή.

Στο κλαμπ μας ήταν ψυχή και καρδιά. Είτε σε πορείες, είτε σε βόλτες, ο Πάμπος ήταν εκεί. Με το πάθος του για τις μηχανές, για τη ζωή, για την παρέα. Δεν ήταν μόνο αναβάτης — ήταν αδελφός του δρόμου, κι αυτό λέει πολλά.

Η μηχανή του, τώρα, θα μείνει σιωπηλή. Μα οι αναμνήσεις μας μαζί του θα συνεχίσουν να ταξιδεύουν. Κάθε φορά που θα βάζουμε μπρος, κάθε φορά που ο αέρας θα μας χτυπά στο πρόσωπο, θα είναι κι εκείνος μαζί μας. Γιατί άνθρωποι σαν τον Πάμπο δεν χάνονται. Απλώς αλλάζουν δρόμο — και μας περιμένουν κάπου πιο ψηλά.

Καλό ταξίδι, αδελφέ.
Να μας φυλάς από εκεί πάνω, όπως πάντα.