Αννίτα: «Η Τζύπρος εν ελληνική – Ας όψονται που την εμαραζώσαν»

Η βαλίτσα που στάθηκε μάρτυρας του ξεριζωμού, κουβαλά ακόμα μέσα της ζωές ολόκληρες. Σύμβολο της φυγής, μα και της επιστροφής.

Η άδεια καρέκλα, που υπάρχει σε κάθε κυπριακό σπίτι ως βουβή παρουσία αγνοουμένων και πεσόντων, ως βωμός της αναμονής.

Το κλειδί, σκουριασμένο από τον χρόνο αλλά άφθαρτο στη μνήμη, ως υπόσχεση της επιστροφής που περνά από γενιά σε γενιά.

Με αφορμή τη συμπλήρωση των 51 χρόνων από την αποφράδα ημέρα της τουρκικής εισβολής, την 20η Ιουλίου 1974, ο  Δημοκρατικός Συναγερμός διοργάνωσε αντικατοχική εκδήλωση μνήμης, τιμής και διεκδίκησης.

Στέλνοντας καθαρό το μήνυμα, μέσα από την ομιλία της, η Πρόεδρος του ΔΗΣΥ κ. Αννίτα Δημητρίου: «Εμείς δεν ξεχνάμε. Δεν συμβιβαζόμαστε με μισή πατρίδα. Όχι από πείσμα. Όχι από εκδίκηση. Από δικαίωμα. Δικαίωμα να επιστρέψουμε. Να θάψουμε τους νεκρούς μας. Να ζήσουμε ελεύθεροι. Να ζήσουμε σε μια πατρίδα ενωμένη, χωρίς κατοχικούς στρατούς, χωρίς συρματοπλέγματα. Χωρίς ξένες εγγυήσεις. Χωρίς επεμβατικά δικαιώματα».

Η Πρόεδρος του ΔΗΣΥ άρχισε την ομιλία της με τους πιο κάτω στίχους:

Η Τζύπρος εν ο κόσμος της
πού καμεν, τόσον κόπον,
τζιαί όσοι εσιωνόσασιν γαίμαν
για τούν τον τόπο

Τούτη εν η Τζύπρος ναι τζιαι

ας το μάθουν ούλλοι. Η Τζύπρος εν ελληνική

τζι’ εμείς είμαστε τα παιθκιά της. Ας όψονται που την

εμαράζωσαν, να φύουν που τούντον τόπον. Γιοι τζιαι κόρες του Θεού

θα ζιούμεν μέχρι να δούμε μέρα λέφτερη..

Σημειώνεται πως, οι στίχοι είναι του Μιχάλη Χατζημιχαήλ και τους μελοποίησε ο Στέφανος Πελεκανής στην ποιητάρικη φωνή της Κύπρου και τους ερμήνευσε το 2020.