Κοινωνία
Πολλοί συμπολίτες αποχαιρετούν τον παππού Κόκο με συγκινητικά μηνύματα στα κοιν. δίκτυα
31/01/2019 21:45
Ο παππούς Κόκος δεν είναι πια μαζί μας. Η μοίρα, του επιφύλασσε τραγικό τέλος αφού κάποιος άλλος αποφάσισε ότι η ήρεμη του ζωή άξιζε μόνο 5οευρώ.
Ο αγαπημένος μας παππούς πέταξε για τη γειτονιά των αγγέλων και πλέον εκεί να ηρεμήσει η ψυχή του αφήνοντας πίσω του τον άδικο κόσμο που ζούμε. Η αρχική ανακοίνωση για το θάνατό του παππού σκόρπισε θλίψη σε όλη την πόλη, ενώ η εξέλιξη της υπόθεσης και η κατάληξη της σε δολοφονία μετέτρεψε τη θλίψη σε παράπονο.
Η κηδεία του κ. Κόκου θα τελεστεί την Παρασκευή 01/02, η ώρα 2 μ.μ. στον Ιερό Ναό Παναγίας Χρυσοπολίτισσας στη Λάρνακα και αρκετοί συμπολίτες μας με συγκινητικά μηνύματα τον αποχαιρετούν διαδικτυακά.
Iωάννα Πιτσιλλή
Μια τελευταία βόλτα κύριε Κόκο
Αν μπορούσα θα ζητούσα από το Θεό να σου δώσει την ευκαιρία, ή καλύτερα να δώσει σε μας την ευκαιρία να σε δούμε να γυρνάς στης πόλης τα στενά για μια βόλτα ακόμα, τελευταία.
Μια βόλτα με το ποδήλατο. Να βολτάρει για τελευταία φορά η ανθρωπιά και η αξιοπρέπεια σου μέσα στην πόλη μας.
Δεν σου άξιζε κύριε Κόκο τέτοιος θάνατος. Υπήρξες τίμιος και αυτό δεν ανταμείβεται έτσι. Με το σταυρό στο χέρι λένε δεν πας και πολύ μακριά. Διαφωνώ! Ίσως σε αυτή τη ζωή να μην πας πολύ μακριά. Μα είμαι σίγουρη πως στην άλλη, την αληθινή, ο σταυρός σε οδηγεί μπρος από του παράδεισου την πόρτα. Γίνεται κλειδί ο σταυρός και την ανοίγει. Μόνο για να σε δει ο Θεός να χαμογελάς. Γιατί η πόρτα του παραδείσου ήταν ήδη ανοικτή και σε περίμενε.
Θα μου άρεσε αν κάποιος γλύπτης φιλοτεχνούσε εσένα και το ποδήλατο σου.
Να το βλέπουμε για να μας θυμίζει εσένα και τη μοναξιά σου, την περηφάνεια και την τιμιότητα σου. Εσένα και την ανθρωπιά σου.
Να το βλέπουμε και να μας θυμίζει την φτώχεια της ψυχής μας. Την κατάντια και τη σαπίλα μας.
Κοιμήσου εν ειρήνη.
Marierose Tarkmarian
Θα σε ψάχνουμε στις γειτονιές, στις παραλίες και στα καντουνια, μα δεν θα είσαι εκεί. Θα σε θυμόμαστε όμως και θα χαμογελάμε όπως έκανες Κι Εσυ.
Καλό ταξίδι θείε Κοκο . Τα λέμε στην αλλη άκρη των αστεριών.
Γιάννης Διανέλλος
Όταν ένας μοναχικός και απένταρος άνθρωπος – με μοναδική του περιουσία το ποδήλατο του – και πάνω από όλα συμπολίτης μας ζεί και πεθαίνει αβοήθητος, όταν ενας 25χρονος νέος σκοτώνει συνάνθρωπο του για μερικά ευρώ τότε σίγουρα έχουμε πρόβλημα. Τα παρακολουθούμε σε κινηματογραφικές ταινίες και μιλούμε για την φαντασία του σεναριογράφου ή την κατάντια της Αμερικανικής κοινωνίας… Τώρα συμβαίνουν δίπλα μας στο σπίτι μας και εξακολουθούμε εκ των πραγμάτων δυστυχώς να τα ζούμε σαν απλοί και πάλι θεατές… Εδώ είναι και το μέτρο μια κοινωνίας τόσο μικρής όσο της πόλης μου… Κατάντια που μας βαραίνει όλους!
Καλημέρα μας…(όσο μπορεί να είναι καλύτερη μέρα)
Χρίστος Χαρίτου
Ενας λογος που νιωθω περηφανος για το Ambiance, τον παπα μου και τους θειους μου ειναι οτι ανθρωποι σαν τον κυριο Κοκο εβρισκαν καταφυγιο οταν εβρεχε, οταν πεινουσαν, οταν ηθελαν κουβεντα. Φυσικα οταν οι επιλογες αυξηθηκαν, περαν του Ambiance στη Λαρνακα, πολλοι δεν ερχοντουσαν γιατι εκει ηταν να δουν τον Κοκο, τον Παμπο, τον Γιαννη, τον αλλο Γιαννη, τον αλλο Κοκι… Αυτοι ειμαστε να γυριζουμε την πλατη στον καθε μοναχικο, φτωχο, πλην τημιο ανθρωπο… Καλο ταξιδι Θκιε Κοκο να δωκεις χαιρετισματα σε ολους τζιπανο και ειδικα στην κυρα Μαρια και τον Χριστο της και τον Θκιο μου τον Χαρη που σ’αγαπουσαν…
Καλό σου ταξίδι αγαπημένε μας παππού Κόκο…Δεν θα σε ξεχάσουμε ποτέ
