Πάμε στη δροσερή Βαβατσινιά με τη Στέλλα Γεωργιάδου

Συνεχίζουμε τις εξορμήσεις με την Άννα Κοσμά στην Ορεινή Λάρνακας και σε κάθε εκδρομή γεμίζουμε την ψυχή μας με πανέμορφες εικόνες, γεύσεις και εμπειρίες.

Σειρά έχει η Βαβατσινιά, ένα πανέμορφο χωριό στα όρια της επαρχίας Λάρνακας. Απέχει λίγα μόνο χιλιόμετρα από τον Μαχαιρά που είναι επαρχία Λευκωσίας.

Ανεβαίνουμε πολύ σε υψόμετρο και το τοπίο μοιάζει παραμυθένιο. Δάση με πεύκα, μυρωδιά πευκοβελόνας, πράσινο χρώμα ώσπου φτάνει το μάτι μας. Στη διαδρομή σταματήσαμε σε ένα φανταστικό σημείο θέας, στον «Πεύκο της Λουβαρούς» για να αναπνεύσουμε οξυγόνο και να αγναντέψουμε τη θέα.
Αφού χορτάσαμε το σκηνικό, προχωρήσαμε για το χωριό.

Πρώτη μας στάση στην πλατεία. Με έκπληξη θυμήθηκα πως εκεί, στην εκκλησία του Αγίου Γεωργίου του Τροπαιοφόρου, έχω πάει παιδάκι με την οικογένειά μου αρκετές φορές Δευτέρα του Πάσχα και έχω παίξει παραδοσιακά παιχνίδια. Μνήμες αξέχαστες. Καθίσαμε στο καφενείο που κάποτε ήταν το σχολείο του χωριού, κάτω από τον ίσκιο ενός πολύ χαρακτηριστικού αιωνόβιου πεύκου, ήπιαμε τον καφέ μας και παίξαμε τάβλι γιατί η ομορφιά είναι στα απλά πράγματα. Ήταν το όλο σκηνικό βγαλμένο από ταινία μιας άλλης εποχής.

Έπειτα κατηφορήσαμε για να περπατήσουμε στο χωριό που έχει όλους κι όλους 70 μόνιμους κατοίκους. Το καλοκαίρι βέβαια έχει πολύ περισσότερους μιας και αρκετοί έχουν εκεί εξοχικά. Τα σπίτια μοναδικής ομορφιάς πετρόκτιστα από μαύρη πέτρα της περιοχής.

Περπατήσαμε πάνω από την κοίτη του ποταμού σε μια ξύλινη εξέδρα ανάμεσα σε θάμνους, λεύκες και ελιές για να δούμε το δέντρο το οποίο έδωσε το όνομα του στο χωριό. Μια αιωνόβια Βαβατσινιά (Μουριά) ήταν το σημείο αναφοράς και ξεκούρασης τα παλιά χρόνια αφού εκεί υπήρχε πηγή με νερό. Φάγαμε λίγους βαβάτσινους (τρελαίνομαι για τη γεύση τους) και ανεβήκαμε και πάλι στην πλατεία.

Η Βαβατσινιά φημίζεται για το φαγητό της. Δυο εκπληκτικές ταβέρνες είναι γεμάτες με κόσμο κάθε Σαββατοκύριακο από όλες τις πόλεις. Το «Εστιατόριο της Μαρίας» στην είσοδο του χωριού και η ταβέρνα «Τάκης» στην πλατεία δίπλα στην εκκλησία όπου εκείνη τη στιγμή τηγανίζαν πουρέκια με την αναρή. Φυσικά και αδράξαμε την ευκαιρία να τα δοκιμάσουμε. Η μυρωδιά άλλωστε της αναρής με την κανέλα και το ροδόσταγμα μάς έσπασε τη μύτη.

Η Βαβατσινιά φημίζεται και για τα γαλακτοκομικά της μιας και τα ζώα εκεί τρέφονται από την άγρια βλάστηση της περιοχής.

Και καθώς η κλεψύδρα δείχνει το τέλος της επίσκεψης μας μπήκαμε στο μοναδικό αποστακτήριο που έχει διασωθεί. Το χωριό κάποτε έβγαζε ξακουστό κρασί και ζιβανία και είχε 4 αποστακτήρες. Σήμερα σώζεται μόνο ένας πίσω από την εκκλησία.

Δυστυχώς δεν προλάβαμε να δούμε το εκκλησάκι της Παναγιάς της Ελεούσας κτίσμα του 18ου αιώνα αλλά ούτε να περπατήσουμε στο μονοπάτι της Αθασιάς, οπότε σίγουρα θα ξανάρθουμε στο χωριό.

Πάντως…. Σε 45 λεπτά από τη Λάρνακα και τη Λεμεσό νιώσαμε πως ήμασταν σε άλλη εποχή του χρόνου αφού με υψόμετρο 850 μέτρα είχαμε θερμοκρασία γύρω στους 30 βαθμούς ενώ αφήσαμε την πόλη με 41.

Στη Βαβατσινιά κτυπά η καρδιά της αληθινής Κύπρου. Καταπράσινη, ήρεμη, φιλόξενη και…… γευστική!!!

Φέτος #menoume_kipro και πάμε #orinilarnakas #μένουμεΚύπρο
Orini Larnakas