Η διπλή τραγωδία του πατέρα… Δεν έχασε το ένα του παιδί αλλά και τα δύο

Το ανθρώπινο δράμα δεν έχει χρώμα, δεν έχει φύλο ή φυλή και επιβάλλεται από όλους να επιδεικνύουμε τον απαραίτητο σεβασμό σε αυτούς που το βιώνουν.

Ακόμη δε περισσότερο επιβάλλεται να μην κρίνουμε τον πόνο του συνανθρώπου μας αναλόγως με την εθνικότητα του.

Ο πατέρας μεγάλωνε μόνος τα παιδιά του, καθώς η σύζυγος του, τους είχε εγκαταλείψει πριν από χρόνια.  Χθες κατά την ώρα του φονικού επέστρεψε στην οικία του και εντόπισε σε λίμνη αίματος την κορούλα του. Την άρπαξε με τα χέρια του και φώναζε εκλιπαρώντας για βοήθεια.

Της έκανε μαλάξεις σε μια προσπάθεια να την επαναφέρει στη ζωή, αλλά δυστυχώς το εννιάχρονο κοριτσάκι έμελλε να σβήσει από τα χέρια του ίδιου της του αδελφού.

Ο δεκατριάχρονος μετά το φονικό καθόταν ήρεμος στην βεράντα, χωρίς να αντιληφθεί τη πράξη του.  Ένα παιδί με ψυχιατρικά προβλήματα που σίγουρα δεν

ήθελε να σκοτώσει την αδελφή του, που την  αγαπούσε και μεγάλωνε μαζί της.

Αν και πρόκειται για ένα φόνο, ουδείς μπορεί να πει ότι ο δεκατριάχρονος είναι ένα στυγνός δολοφόνος. Είναι ένα παιδί που όταν γίνει καλά, θα θρηνεί για όλη του τη ζωή την αδελφούλα του, που την σκότωσε χωρίς να το καταλάβει. Ένα παιδί που αυτή τη στιγμή εκτός από την ιατρική στήριξη, χρειάζεται και τη στήριξη της οικογένειας του,  των φίλων του, καθώς φυσικά και του πατέρα του.

Του χαροκαμένου πατέρα, που από τη μια θρηνεί το χαμό της εννιάχρονης κορούλας του και από την άλλη το «χαμό» του γιου του, που αναγκαστικά μεταφέρθηκε για νοσηλεία στο ψυχιατρείο.

Το σπίτι της οικογένειας όπου εκτυλίχθηκε η τραγωδία, βουβό από χθες το απόγευμα… Μια σειρά από κεράκια και μια προσευχή στην εννιάχρονη άναψαν το πρωί συγγενείς και φίλοι στην βεράντα της οικίας της.