Η επόμενη μέρα για τον 14χρονο αδελφοκτόνο και η ανάγκη για ομαλή επανένταξη

«Απουσιάζει η οποιαδήποτε αρμόδια αρχή που θα στηρίξει πλέον αυτή την κατάσταση που θα ακολουθήσει», ήταν μερικά από τα λόγια του δικηγόρου του 14χρονου αδελφοκτόνου, λίγη ώρα μετά την απόφαση του Δικαστηρίου για να αφεθεί ελεύθερος από το Νοσοκομείο Αθαλάσσας, όπου κρατείτο για ένα ολόκληρο χρόνο ο ανήλικος.

Με αυτά τα λόγια, ο δικηγόρος Ανδρέας Χρήστου, θέλησε να χτυπήσει καμπανάκι κινδύνου στις αρμόδιες υπηρεσίες για την επανένταξη του ανήλικου στην κοινωνία, αλλά και στο σχολικό περιβάλλον. Μια επανένταξη, που πέραν από τις αρμόδιες υπηρεσίες καλείται να αντιμετωπίσει ολόκληρο το σύστημα της χώρας, η οποία, εν έτει 2019, δεν έχει ακόμα επαρκείς χώρους για να διαμείνουν παιδιά που διαπράττουν τέτοιου είδους εγκλήματα.

Μετά το έγκλημα, στις έξι Νοεμβρίου 2018, και ελλείψει χώρων διαμονής για τον 14χρονο στην Κύπρο, αποφασίστηκε η κράτηση του στο Νοσοκομείο Αθαλάσσας, ενός χώρου που δεν άρμοζε στην περίπτωση του και ενδεχομένως να δημιουργήσει κι άλλα προβλήματα στη ζωή του από εδώ και στο εξής.

Μιλώντας στον REPORTER, η εκπαιδευτική ψυχολόγος Εβίτα Κατσιμίχα, επιβεβαίωσε την ανάγκη για σταδιακή επανένταξη του ανήλικου στην κοινωνία αλλά και στο οικογενειακό του περιβάλλον.

«Το ιδανικότερο είναι να γίνει μια όσο το δυνατόν ομαλότερη μετάβαση στην κανονικότητα του παιδιού, κάτι που θα είναι δύσκολο και για την οικογένεια του να τον δεχτεί πίσω μετά από ένα τόσο μεγάλο χρονικό διάστημα, αλλά και για τον ίδιο τον 14χρονο».

Η κ. Κατσιμίχα είναι σίγουρη ότι το παιδί χρειάζεται μία ψυχολογική στήριξη, αλλά και μία κοινωνική στήριξη, την οποία ίσως μπορεί να παρέχει το σχολείο, ως άλλο ένα πλαίσιο το οποίο θα φιλοξενεί για αρκετές ώρες τον μαθητή.

«Πολύ σημαντικό είναι να έχουμε υπόψη μας, ότι η στάση των εκπαιδευτικών θα διαμορφώσει και τη στάση των συμμαθητών του παιδιού και πως θα τον δεχτούν», επισήμανε η κ Κατσιμίχα.

Ως εκ τούτου, εάν οι εκπαιδευτικοί και γενικότερα το σχολείο έχουν μια θετική στάση απέναντι στον 14χρονο, αυτό θα επιτρέψει την σταδιακότερη και ομαλότερη ένταξη του στο σχολείο, για να μην στιγματιστεί επιστρέφοντας πίσω σε αυτό το περιβάλλον.

«Το να επιστρέψει κάποιος στην κανονικότητα του μετά από ένα χρόνο απουσίας, ακόμα και ενήλικας να είναι, είναι πάρα πολύ δύσκολο. Πόσο μάλλον για ένα παιδί».

Όσα πρέπει να γίνουν

Αναλύοντας τα βήματα που πρέπει να ακολουθηθούν για να ενταχθεί ομαλά το παιδί, στην σχολική κοινότητα, αυτό που προηγείται σύμφωνα με την κ. Κατσιμίχα, είναι η ενημέρωση του σχολικού πλαισίου, το οποίο θα υποδεχθεί το παιδί.

«Πρέπει να είναι ένα κατάλληλο πλαίσιο, που θα έχει μια θετική στάση ότι θα έρθει ο μαθητής στο σχολικό περιβάλλον. Έτσι χρειάζεται να γίνει μια ενημέρωση της διεύθυνσης και των καθηγητών που θα τον δεχθούν».

Ένα άλλο βήμα που πρέπει να γίνει είναι να βοηθήσει και ο οικείος σχολικός ψυχολόγος του Υπουργείου Παιδείας.
Υπέδειξε επίσης πως, «αν υπάρχει ψυχολόγος από τις υπηρεσίες ψυχικής υγείας που συνεργαζόταν κατά τη διάρκεια παραμονής του παιδιού στο Νοσοκομείο Αθαλάσσας, θα ήταν πολύ χρήσιμο».

Σε ότι αφορά τους μαθητές, η άποψη της είναι ότι δεν θα χρειάζεται να γίνει ενημέρωση τους, γιατί κάτι τέτοιο θα στιγμάτιζε τον 14χρονο. «Οπότε είναι καλύτερο να γνωρίζουν μόνο οι ενήλικες για να διαχειριστούν την επιστροφή του παιδιού.

«Δεν ξέρουμε σε ποιο βαθμό τον επηρέασε η παραμονή στην Αθαλάσσα»

Κληθείσα να σχολιάσει το κατά πόσον η παραμονή του ανήλικου στο Νοσοκομείο Αθαλάσσας του έχει δημιουργήσει οποιαδήποτε τραύματα, τα οποία θα κληθεί να αντιμετωπίσει, ανέφερε ότι αυτό δεν μπορεί να ειπωθεί με σιγουριά.

«Σίγουρα όμως, όλη αυτή η εμπειρία και το γεγονός που τον έβαλε σε αυτό το πλαίσιο, αλλά και η παραμονή του επί ένα χρόνο σε ένα πλαίσιο που δεν ήταν κατάλληλο για τον ίδιο, σίγουρα θα τον έχει επηρεάσει και χρειάζεται συνεργασία με κάποιον ειδικό για να ξέρουμε σε ποιο βαθμό έχει επηρεάσει τη λειτουργικότητα του».

Η κ. Κατσιμίχα, άφησε παράλληλα ανοιχτό το ενδεχόμενο να μην ήταν τραυματική η εμπειρία της παραμονής του παιδιού στο Νοσοκομείο Αθαλάσσας, όμως το γεγονός ότι ήταν έγκλειστος, μακριά από τον πατέρα του και τους συνομήλικους του, χρήζει ανάγκης για σταδιακή μετάβαση του στο προηγούμενο περιβάλλον του.