Ο ρόλος της πόλης μας μετά την εισβολή

Η πόλη μας μετά τον πόλεμο είχε διαδραματίσει σημαντικό ρόλο στην ανακούφιση των πληγών που άνοιξε ο πόλεμος. Χιλιάδες ήταν οι πρόσφυγες που κατέληξαν στην πόλη μας για να βρουν ένα ασφαλές καταφύγιο, να μαζέψουν τα κομμάτια τους και να δουν την επόμενη μέρα.

Η Διανέλλειος Τεχνική Σχολή , το Λύκειο Αγίου Γεωργίου αποτέλεσαν χώρους συγκέντρωσης προσφύγων. Επίσης ένας από τους χώρους γύρω από τη Λάρνακα που γέμισαν με προσφυγικά αντίσκηνα τις πρώτες μέρες της καταστροφής και του εκτοπισμού του 1974 ήταν ο «κάμπος του Λευκαρίτη» o οποίος ξεκινούσε από τα φώτα πυροσβεστικής και κάλυπτε μια μεγάλη έκταση όπου σήμερα είναι πλέον κατοικήσιμη περιοχή.

Στον «κάμπο» η διαβίωση ήταν πολύ δύσκολη αφού τόσο η ζέστη του καλοκαιριού όσο και το ψύχος του χειμώνα ταλαιπώρησαν για πολλούς μήνες τους πρόσφυγες, που προέρχονταν οι περισσότεροι από την Επαρχία της Αμμοχώστου.

Την εποχή εκείνη της κρίσης, η εταιρεία Λευκαρίτη είχε ξεκινήσει από τον «κάμπο» καθημερινές γραμμές λεωφορείων για την μεταφορά πολιτών προς Λεμεσό και Λευκωσία. Σταδιακά όλοι αυτοί οι πρόσφυγες – και του «κάμπου» – στεγάστηκαν σε συνοικισμούς που κτίστηκαν γύρω από τις πόλεις, σε σπίτια αυτοστέγασης και σε τουρκοκυπριακές περιουσίες και σπίτια που είχαν εγκαταλειφθεί.

Καταφύγιο στην πόλη μας βρήκαν και τα αθλητικά σωματεία Ανόρθωση Αμμοχώστου, Σαλαμίνα Αμμοχώστου και ΑΣΙΛ Λύσης όπου συνεχίζουν μέχρι σήμερα τη δραστηριότητα τους.

Γενικά η πόλη μας άνοιξε τις πόρτες της στους πρόσφυγες , κυρίως αυτών της πόλης και επαρχίας Αμμοχώστου. Πολλοί πρόσφυγες δραστηριοποιήθηκαν στην πόλη μας , κατάφεραν να ανοίξουν επιχειρήσεις και συνέβαλαν με τον τρόπο τους στο να αναπτυχθεί η πόλη μας. Δώσαμε και πήραμε απ αυτούς τους ανθρώπους και τους ευχαριστούμε που είναι μαζί μας όλα αυτά τα χρόνια.

Άλλωστε οι πλείστοι έκαναν τις οικογένειες τους στην Λάρνακα , γέννησαν τα παιδιά τους και σίγουρα ακόμη και με μια ενδεχόμενη λύση να συνεχίσουν να ζουν στην πόλη του Ζήνωνα, όμως η ψυχή τους θα αγαλιάσει μόνο με την ιδέα ότι θα μπορούν ελεύθερα να πηγαίνουν στη γειτονιά που μεγάλωσαν και όταν θα μπορούν όποτε θελήσουν να γυρίσουν πίσω στα χώματα των προγόνων τους.

Τους το ευχόμαστε ολόψυχα

Φωτογραφικό υλικό από larnacainhistory.wordpress.com